Bądź na bieżąco!

Jak Shen Yue mogła być szczęśliwa, widząc osobę, którą uważała za swojego wroga? Kiedy zobaczyła Shen Yu stojącego tam z atmosferą wyższości, podczas gdy ona została zredukowana do roli więźnia, jej umysł zagotował się.

Jej emocje wahały się tak gwałtownie, że były mniej lub bardziej widoczne na jej twarzy, ale była teraz w słabej pozycji. Mogła jedynie powstrzymywać swój gniew.

Przygryzła dolną wargę na znak słabości.

– Ten niewolnik nie miał tego na myśli.

Shen Yu wiedział, że coś ukrywała, ale nie obchodziło go to.

– Powiedziałaś, że masz coś ważnego do powiedzenia Jego Wysokości. Jego Wysokość jest tutaj. Cokolwiek to jest, po prostu mów.

Shen Yue nie chciała mówić przy nim. Planowała wymienić tajemnice pierwotnego właściciela, aby zabezpieczyć swoją przyszłość, ale Shen Yu mógł stanąć jej na drodze.

– To, co mam do powiedzenia, jest ważne. Wasza Wysokość, czy możemy zostać sami…?

– Co za arogancja! Jego Wysokość nie przyjmuje rozkazów od niewolnika! – Nie czekając, aż Shen Yue skończy, sługa pałacowy stojący pod ścianą ostro ją zbeształ.

Shen Yue zadrżała ze strachu. Opuściła głowę, nie mając odwagi się odezwać. Po chwili ukradkiem spojrzała w kierunku cesarza.

To jedno spojrzenie spowodowało, iż zacisnęła szczęki tak mocno, że niemal zmiażdżyła zęby.

Młody i przystojny cesarz trzymał w ramionach wspaniałego młodzieńca, szepcząc do niego. Jego twarz miała łagodny wyraz, zupełnie inny niż wtedy, gdy patrzył na nią.

W jej sercu pojawiła się zazdrość.

– Niech odejdzie! Inaczej nie będę rozmawiać! – Shen Yue powiedziała szybko, niemal gubiąc słowa.

Shen Yu zatrzymał się, gdy to usłyszał. Zaczął wątpić w swoje wcześniejsze przypuszczenia. Czy ludzie z tego innego świata byli aż tak głupi?

Shen QingRan nigdy nie zachowywała się tak lekkomyślnie, prawda?

W międzyczasie twarz Shang JunLina przyoblekłą zimną maskę. Zgodnie z jego zwykłymi nawykami, podejrzani ludzie powinni zostać zabici. Gdyby Shen Yu nie zasugerował, że w tej kobiecie było coś dziwnego, w ogóle by tu nie przyszedł.

Kładąc rękę na ramieniu Shen Yu, Shang JunLin powiedział lekko do stojącego w pobliżu sługi:

– Jeśli nic nie powie, zabij ją.

Shen Yue była oszołomiona, gdy patrzyła jak dwaj mężczyźni skierowali się ku drzwiom. Nie chodziło o to, że nie chciała mówić. Po prostu… nie chciała pochylić głowy przed Shen Yu.

Kiedy pałacowy sługa podszedł do niej, Shen Yue pospiesznie zawołała:

– Wasza Wysokość! Wasza Wysokość! Będę mówić! Nie zabijaj mnie!

Dopiero teraz Shen Yue naprawdę zaczęła panikować, ponieważ zdała sobie sprawę, do jakiego dokładnie miejsca transmigrowała. To był pałac cesarski, a ona stała przed samym cesarzem, który stał ponad wszystkimi innymi. Jej status był na poziomie pokojówki pałacowej, podczas gdy on był głową kraju z władzą nad życiem i śmiercią.

W jej sercu pojawił się strach. Z perspektywy czasu Shen Yue zrozumiała, jak głupia była.

– Wasza Wysokość, nie chcesz posłuchać? – Shen Yu zapytał przyciszonym głosem, czując silny uścisk na ramieniu.

Shang JunLin nie był zainteresowany.

– Meng Chang przedstawi raport. Jeśli chcesz wiedzieć, możesz go przeczytać.

Shen Yu pomyślał, że to ma sens. Poza tym wokół było zbyt wielu ludzi, by pytać ją o to, co chciał potwierdzić.

Obaj wyszli razem.

Tym razem Shen Yue przeobraziła się w pokorną owieczkę. Odpowiedziała na każde zadane jej pytanie. Nie minęło wiele czasu, zanim wyjawiła wszystko, co wiedziała pierwotna właścicielka tego ciała.

Gdy wrócili do sypialni, Shen Yu zdjął płaszcz.

– Wasza Wysokość, czy możesz darować życie Shen Yue?

Shang JunLin również przebrał się z pomocą pałacowej służby.

– Dlaczego? Zainteresowany?

Shen Yu dotknął swojej twarzy, zamyślony.

– Jestem po prostu trochę ciekawy, dlaczego ktoś w pałacu wygląda podobnie do mnie.

To był niepodważalny powód. Shang JunLin znał historię rodziny Shen Yu i skinął głową.

– Jak sobie życzysz.

– Wasza Wysokość jest bardzo uprzejma. – Gdy Shen Yu spojrzał na Shang JunLina, jego brwi uniosły się w uśmiechu, a oczy wydawały się pełne gwiazd.

Shen Yu często powtarzał to zdanie. W jakiś sposób Shang JunLin chciał dotknąć tych gwieździstych oczu ale oparł się nagłemu przypływowi pożądania.

– Odpoczywaj.

Cesarski lekarz Gu został obarczony przez Shang JunLina misją przywrócenia zdrowia Shen Yu. Lekarz przychodził do pałacu Yuzhang co drugi ranek, aby zmierzyć puls królewskiego monarchy.

Po zmierzeniu pulsu, jak zwykle, cesarski lekarz Gu zapytał Shen Yu o jego samopoczucie. Shen Yu odpowiadał na pytania jedno po drugim. Kiedy lekarz miał już odejść, Shen Yu zatrzymał go.

– Cesarski lekarzu Gu.

– Czego sobie szlachetny monarcha życzy?

– Muszę przyznać cesarskiemu lekarzowi Gu, że zawsze byłem osobą kapryśną. Jeśli cesarski lekarz Gu chce zadbać o moje zdrowie i uspokoić mój umysł, powinieneś odsunąć na bok wszystkich innych pacjentów.

Cesarski Lekarz Gu spojrzał na młodego mężczyznę półleżącego u wezgłowia łóżka. Był ubrany na czerwono, a jego skóra była biała jak śnieg, niczym czerwony kwiat śliwy kwitnący na śniegu. Jego twarz była obojętna, gdy mówił, jakby nie zdawał sobie sprawy, że zwrócił się do uzdrowiciela z bardzo trudną prośbą.

 – Ten minister…

Cesarski lekarz Gu instynktownie chciał odmówić, ale przerwał mu Shen Yu.

– Cesarski lekarz Gu powinien robić to, co mówię. Nigdy nie naraziłbym jednego z moich dobroczyńców.

Napotykając ostre spojrzenie Shen Yu, cesarski lekarz Gu przełknął to, co chciał powiedzieć. Zasalutował z szacunkiem.

– Ten minister będzie posłuszny.

Po wyjściu cesarskiego lekarza Gu, niektórzy ze służby pałacowej byli zdziwieni.

– Dlaczego szlachetny monarcha miałby to zrobić?

Shen Yu uśmiechnął się i nic nie powiedział. Chciał odwdzięczyć się za uprzejmość z poprzedniego życia. Poza tym dobrze dogadywał się z cesarskim lekarzem Gu. Bez tego łagodnego i uprzejmego nadwornego lekarza, kto zająłby się jego zdrowiem?

Nie wspominając już o tym, że umiejętności medyczne cesarskiego lekarza Gu były naprawdę wybitne. Po kilku dniach przyjmowania leków, Shen Yu czuł się tej zimy znacznie lepiej niż kiedykolwiek.

Gdzie indziej sytuacja na dworze stawała się coraz bardziej napięta. Po tym, jak trzech ministrów zostało kolejno wysłanych do więzienia, nikt inny nie odważył się przemówić w imieniu cesarskiego cenzora Zhanga, ale to nie znaczyło, że zgadzali się z decyzją cesarza.

Pod spokojną powierzchnią wody wzbierała ciemna fala, a różne siły postanowiły działać. Syn niebios siedział wysoko na swoim tronie i miał doskonały widok na wszystko poniżej.

Shen Yu mniej więcej słyszał szczegóły. W połączeniu ze wspomnieniami z poprzedniego życia, mógł z grubsza odgadnąć sytuację. Niektórzy ludzie wyciągali ręce zbyt daleko, myśląc, że nie popełnili żadnego błędu, ale nie wiedzieli, że para oczu obserwowała każdy ich ruch.

Cesarski Cenzor Zhang został ukarany, a inni nie wiedzieli że był tylko „przynętą” wysuniętą przez kilka stron. Shang JunLin złapał go tak szybko, że reszta była nieprzygotowana. Nikt nie wiedział, kto ostatecznie wygra.

Shen Yu przypomniał sobie, że w swoim poprzednim życiu Król Yue powiedział, że wiele zyskał na tym incydencie. Shen Yu nie był w to zamieszany, więc nie był pewien, w jaki sposób.

Sprawa wybuchła po tym, jak Król Yue potajemnie wkroczył do stolicy i z pewnością miało to coś wspólnego z nim. Shen Yu był typem, który szukał zemsty za nawet najmniejszą krzywdę, a ponieważ było to związane z królem Yue, nie mógł stać bezczynnie. Nie dbał o nikogo innego, ale w tym życiu król Yue nigdy nie dostanie tego, czego chciał!

Na razie w pałacu cesarskim panował spokój, ale Shen Yu wiedział, że nie potrwa długo, zanim burza z jego poprzedniego życia dotrze do haremu.

Gdy wstał następnego ranka, usłyszał odgłos tłumionego płaczu.

Shen Yu:

– Co się stało?

Mu Xi wiązała włosy Shen Yu.

– Zeszłej nocy pozbyto się kilku służących z naszego pałacu.

– Dlaczego mnie nie poinformowałaś?

– Jego Wysokość wydał rozkaz, by nie zakłócać odpoczynku szlachetnego monarchy.

Kiedy Mu Xi pomyślała o scenie z zeszłej nocy, jej palce lekko zadrżały. Jedną rzeczą było słyszeć, że Jego Wysokość był bezwzględny i morderczy – zupełnie inną było być tego naocznym świadkiem.

Po ostatniej nocy Mu Xi zdała sobie sprawę, jaką osobą był obecny cesarz. Kiedy był w pobliżu Shen Yu, był zupełnie inny, nawet łagodny. Ale ostatniej nocy cesarz był bardziej zgodny z plotkami. Tyraniczny i brutalny, gwałtowny i okrutny, bezlitosny zabójca.

Sam nie musiał nic robić. Wystarczyło, że uniósł podbródek jako sygnał, a wszyscy, bez względu na to, czy się kłócili, czy błagali o litość, umierali w jednej chwili.

Shen Yu zauważył dziwną reakcję Mu Xi i lekko zmrużył oczy.

– Czy ty też to widziałaś?

Mu Xi: – … Tak.

Shen Yu przybrał wygodniejszą pozycję.

– Powiedz mi co się stało.

Ostatnio Shang JunLin był bardzo zajęty. Nie przebywał już w pałacu Yuzhang codziennie, jak na początku. Ostatniej nocy Shang JunLin był nieobecny, a Shen Yu poszedł za radą lekarza i położył się wcześnie spać.

Kiedy o tym pomyślał, Shen Yu zmarszczył brwi. Czy naprawdę spał tak głęboko zeszłej nocy? Pomimo całego tego hałasu nie obudził się.

Kiedy Mu Xi przypomniała sobie sytuację z zeszłej nocy, nie mogła powstrzymać fali dreszczy.

– Po tym jak szlachetny monarcha zasnął, para tajemniczych strażników poruszających się w cieniu, przejęła pałac Yuzhang. Wszyscy słudzy zostali zabrani do odizolowanego pałacu. Bez względu na to, o co pytaliśmy, nikt nie odpowiadał. Niedługo po tym, jak tam dotarliśmy, Jego Wysokość przybył z grupą cesarskich gwardzistów, a potem… .

A potem pojawił się widok jaskrawego szkarłatu i obrzydliwy zapach krwi. Mu Xi skulił się wraz z innymi sługami z pałacu Yuzhang i obserwował cichą egzekucję, trzęsąc się ze strachu.

Po przywołaniu tych wspomnień z twarzy Mu Xi zniknął kolor. Nie była nowicjuszką, ale kto mógłby zachować kamienną twarz, będąc świadkiem takiej sceny?

– Mu Xi. – Gdy stawała się coraz bardziej zdenerwowana, Shen Yu musiał jej przerwać. – W porządku.

– Ta niewolnica zapomniała o manierach. – Mu Xi stopniowo wracała do zmysłów. W końcu była kobietą o silnym umyśle. Uspokojenie się nie zajęło jej dużo czasu.

– Czy było dużo zamieszania, gdy opuściłaś pałac zeszłej nocy? – Shen Yu wciąż był nieco zaniepokojony.

– Niewiele. Jego Wysokość prawdopodobnie nie chciał przeszkadzać szlachetnemu monarsze. Przez cały czas było niewiele hałasu. – Kiedy Mu Xi pomyślała o żołnierzach, którzy przychodzili i odchodzili jak cienie, poczuła dreszcz.

W tym przypadku miało to sens. Nowa recepta cesarskiego lekarza Gu sprawiła, że Shen Yu spał mocniej. Jeśli Shang JunLin wydał rozkaz, aby mu nie przeszkadzać, nie było dziwne, że niczego nie zauważył.

– Młody paniczu, jak myślisz, co Jego Wysokość miał na myśli? – Specjalnie rozkazał im nie budzić szlachetnego monarchy. Czy to dlatego, że mu zależało?

Shen Yu potrząsnął głową. Nie wiedział, co myślał cesarz.

– Proszę, idź i uspokój innych służących pałacu Yuzhang. Weź kilka rzeczy z magazynu i nagródź ich – rozkazał Shen Yu.

– Tak, młody paniczu.

– Powinnaś także porządnie dziś odpocząć.

Mu Xi już miała odmówić, gdy usłyszała, jak Shen Yu kontynuuje.

– Daj też wolne innym w pałacu Yuzhang.

– Dobrze.

Shen Yu zazwyczaj nie lubił, gdy służba pałacowa zbytnio się z nim cackała. Mu Xi dostosowała personel do każdej zmiany i pozostawiła dać reszcie czas wolny, aby każdy mógł się uspokoić. Nie miało to wpływu na normalne funkcjonowanie pałacu Yuzhang.

Shen Yu pomyślał o scenie ze swojego poprzedniego życia, kiedy król Yue cieszył się, że jego reputacja jest o wiele lepsza niż tyrana. Shen Yu był zdeterminowany, aby upewnić się, że król Yue tym razem nie będzie miał takiej okazji.

W późniejszych latach wizerunek Shang JunLina jako tyrana stawał się coraz bardziej powszechny, czego nie można było oddzielić od bezmyślnych oszczerstw króla Yue i podobnych mu osób. Niektórzy ludzie oczerniali innych, nie zdając sobie sprawy z tego, jak bardzo sami byli gorsi.

Po tym, jak Shang JunLin dopatrzył najpilniejszych spraw dworskich, zawahał się przez chwilę, po czym ostatecznie udał się do pałacu Yuzhang.

Meng Gonggong, który podążał za cesarzem, powiedział zaskoczony:

– Czy nie jest tu… zbyt cicho?

W porównaniu do zwykłego stanu, pałac Yuzhang wydawał się nagle prawie pusty. Po drodze nie spotkali żadnych pałacowych służących.

W sypialni panował półmrok. Służący towarzyszący Shang JunLin poszli zapalić świece. Dopiero wtedy pałac odzyskał swoje zwykłe oświetlenie.

– Co się stało? – Shang JunLin spojrzał na młodego mężczyznę, który siedział przy stole i nie podniósł się na jego widok. – Gdzie jest obsługa pałacu?

– Widziałem, że wszyscy byli rozproszeni, więc wysłałem ich, by odpoczęli. – Shen Yu wciąż nie wstawał. Jego oczy pozostały wpatrzone w lustro przed nim.

Jeśli chodzi o to, dlaczego służba zachowywała się nieswojo, wszyscy obecni mogli się domyślić bez potrzeby mówienia tego przez Shen Yu.

Meng Gonggong nie sądził, że Jego Wysokość spotka się z czymś takim w pałacu Yuzhang zaraz po zakończeniu oficjalnych obowiązków. Zimny pot spłynął mu po twarzy. Powiedział do siebie: Mój najdroższy książe, nawet jeśli jesteś niezadowolony z działań Jego Wysokości, nie powinieneś rzucać tym w twarz cesarzowi.

Shang JunLin podszedł kilka kroków do Shen Yu, chwycił go za podbródek i odwrócił głowę Shen Yu do siebie, pytając chłodno:

– Narzekasz na tego cesarza?

Ku zaskoczeniu cesarza, Shen Yu, który był spowity lodowatą aurą, nie był w najmniejszym stopniu przestraszony. Zamiast tego jego oczy były pełne zainteresowania.

– Czy Wasza Wysokość zamierza również zobaczyć moją krew?